زندگي من

هيچ كس

ارزش شكستن ارزش هايت

را ندارد!

زندگي من...

آرزوي من واسه تو اينه كه: نتراود اشك بروي چشمانت مگر از شوق زياد وبه اندازه هر روز تو عاشق باشي...عاشق آنكه تو را ميخواهد و به لبخند تو از خويش رها ميگردد و تورا دوست بدارد به همان اندازه كه دلت ميخواهد! مادرم! از فكر من بگذر خيالت تخت باشد من ميتوانم بي توهم خوشبخت باشم..اين(من)كه با هر ضربه اي از پا در مي آيد تصميم دارد بعد از اين سر سخت باشد تصميم دارد با خودش بسازد تصميم دارد هم بسوزد هم بسازد.............................. زندگي من...

آنگاه خورشيد سرد شد وبركت از زمين رفت درياها به خشكي گرائيدند سبزه ها به خشكي گرائيدند زمين زان پس مردگانش را به خود نگرفت از آن روزي كه دست حضرت قابيل گشت آلوده به خون حضرت هابيل از همان روزي كه فرزندان آدم صدر پيغام آوران باري تعالي زهر تلخ دشمني در خونشان جوشيد از همان روزي كه با شلاق و خون ديوار چين را ساختند از همان روزي كه يوسف را برادران به چاه انداختند آدميت مرده بود.....گرچه آدم زنده بود قرن ها از مرگ آدم هم مي گذشت اي دريغا آدميت برنگشت زندگي من...

چند روز پيش رفتم مسافرت بنظرم طبق قانون كائنات حالم بايد بهتر ميشد ولي نشد هرچي فك كردم چرا نفهميدم...... اومديم خونه.....ديدم اي دل غافل اصل كاري رو با خودم نبردم(خودم) اونقدر عجله داشتم براي سفر كه شايد حال دلم بهتر بشه كه(خودم) رو گوشه تختم يادم رفت بيچاره (خودم)خيلي دلم براش ميسوزه ..خيلي گناه داره..بچه خوبيه هاولي......من زياد حواسم بهش نبوده واس همين يه ذره لوسه زود قهر ميكنه اين دفعه فك كنم (خودم)عمدا رفت زير تخت كه من پيداش نكنم و باهام نياد.... فك كنم خيلي گريه كرده آخه بالشم خيس بود امشب بهم گفت دربارم بنويس گفتم چشم مينويسم : خودم عزيزم من واقعا عاشقتم.......خيلي خيلي دوست دارم خوبه؟راضي شدي؟داره يه لبخند تلخ بهم ميزنه ميگه كافي نيس! چرا؟خب چيكاركنم؟ ميگه:خودت شو!خود سابقت....گذشت زمان عوضت نكرده ...عوضيت كرده! چه خودم بي ادبي دارما! ميگه:بي ادب خودتي...اگه درس بودي ..اگه انسان بودي (رو انسان خيلي تاكيدميكنه)منم الآن اينجوري گوشه تخت كز نميكردم! باشه خودم عزيز من خوب ميشم...... ميشم عين خودت خود خودت! زندگي من...

شبي مست و بي خبر بگذشتم از ويرانه اي چشم مستم خيره شد برخانه اي كم كمك رفتم تا كنارپنجره چون نگه كردم درون خانه را صحنه اي ديدم كه قلبم سوخت چون پروانه اي كودكي از سوز سرما مي نهد دندان بهم پدري كور و فلج افتاده در يك گوشه اي مادري مات و پريشان مانده چون ديوانه اي دختري مشغول عيش و نوش با بيگانه اي چونكه آن مرد فارغ شد از آن كار پليد دست به جيب كرد وداد به آن دختر اندكي پول درشت بعد از آن لعنت فرستادم به خود كه ميروم كنج ميخانه هاي شهر زندگي من...

خيلي خيلي زياد درد كشيدم مگه غير از اينه كه دنيا واسه من آفريده شده پس چه معني داره كه حالا داره بهم سخت ميگيره صبر منم حدي داره اندازه اي داره خب حالا نوبتي هم باشه ديگه نوبت منه! حالا وقتشه كه من بگم دنيا مال كيه و براي كيه!من نبايد اين دردهارو ميكشيدم حقم نبود ولي الآن به همون اندازه كه درد برام بوجود اومده حقمو از دنيا ميگيرم و بهش ميگم همچين دنيا دنيا هم نيستي كه اينطوري آدمو داغون كني......وايسا تماشا كن! بدجور ديگه زدم به سيم آخر عيب نداره با خونوادم با پولم با همه چيزم كه ميخواي امتحانم كني بكن ولي اگه حالتو گرفتم ازم دلخور نشو! 2ساله همه زندگيمو كردي برزخ....بهت نشون ميدم خوب منوميشناسي.............بهت التماس كردم...خواهش كردم...تمنا كردم كه اينقدر بهم سخت نگير عرصه همين جوري برام تنگه! ولي گوش نكردي از بالا و پايين بهم حمله كردي حالا ديگه وقتشه... آقا تو كه منو اخلاقمو ميدوني ديگه بخوام عوضي بشم از همه عوضي تر ميشم اگه بخوام نامرد بشم كه ديگه همه نامردا مرد ميشن اگه بخوام بي معرفت بشم همه معرفتو يادشون ميره!!!!!!!!!!!! ولي چاره اي نيس قيد همه آرزو هامو بخاطر توزدم چون امروز ر زندگي من...

من هم امروز به خانه ي خود برميگردم امشب ستاره من درست بالاي همان نقطه اي قرار خواهد گرفت كه چندي پيش در آنجا به زمين افتادم..... اگر تو گلي را دوست داشته باشي كه در سياره اي باشد لطفي دارد كه شب هنگام به آسمان نگاه كني همه ي ستارگان شكفته خواهند بود اكنون من دوست دارم كه شب ها به ستارگان گوش فرا دهم. گاه از خود ميپرسم:او اكنون در ستاره خود چه ميكند؟!و آن وقت جانم از سرور و شادماني لبريز ميشود و همه ي ستارگان به من لبخند ميزنند! زندگي من...